برگی زرین از ادبیات ایران‌زمین
[1397/01/18]
دیوان اشعار موالی تونی به چاپ رسید
از سراینده این دیوان، اطّلاع زیادی در دست نیست، ولی بر اساس اشعارش و اندک اطّلاعات به دست آمده، وی از شاعران شیعی سده 9-10ق است که در شهر تون (فردوس کنونی) به دنیا آمده و در ضمن سفرهای متعدّد خود، گویا به طبابت نیز می‌پرداخته است.
وی اشعارش را در قوالب قصیده، غزل، مسمّط، قطعه، رباعی سروده که مضامین اغلب آنها، تحمیدیه، نعت پیامبر(ص)، منقبت اهل بیت(ع)، عشق و نکته‌های حکمی و اخلاقی است. همچنین وی مخمساتی دارد که دو غزل از جامی در آنها تضمین شده و در قالب مثنوی هم تجربه‌ای در مایة ساقی‌نامه دارد که در آن به شیوه‌ای تازه از ارکان نماز و نوشیدن شراب توحید در بهشت معنا از دست ساقیِ کوثر سخن گفته است.
موالی گاهی نیز به مدح شاهان و بزرگان عهد خود از جمله شاه طهماسب صفوی و شاه سید نورالدین نعمت الله باقی یزدی پرداخته است.
مصححان این اثر، آقایان سید رضا صداقت حسینی و حسین قوامی، این دیوان را بر اساس یگانه نسخه شناخته شده آن که به شماره 14211 در کتابخانه مجلس شورای اسلامی ایران محفوظ است و در 1062ق کتابت شده، تصحیح کرده‌اند و ضمن تنظیم آن بر اساس حروف قوافی، نمایه‌های مفیدی را نیز در انتهای آن قرار داده‌اند که به تحقیق بر روی اشعار این شاعر کمک می‌کند.
این کتاب توسّط انتشارات کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی و سازمان میراث و فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خراسان جنوبی، در قطع وزیری و در 340 صفحه به چاپ رسیده و به قیمت 350.000 ریال به فروش می‌رسد.
مرکز پژوهش
